donderdag 18 april 2013

Poppenhuisminiaturen: een hobby van de hele familie!

Het miniatuurvirus is niet alleen bij mijn zus en bij mij ingeslagen. Doordat wij allerlei spulletjes zoeken op bruikbaarheid in de hobby, zie ik regelmatig in mijn familie mensen die ook hun spulletjes eens nader aanschouwen of mogelijk een miniaturist hier iets aan zou kunnen hebben.

Zo ook op de verjaardag van mijn moeder eind februari, waar haar 8 jaar oudere en 8 jaar jongere zus allebei met een tasje aankwamen met de mededeling, mogelijk kan Thea dit nog wel gebruiken.

Altijd welkom zeg ik dan maar, want je weet nooit of je het nog eens ergens voor kan gebruiken.

In het verleden maakte ik bijvoorbeeld van een restje rose teddystof al dit bad- en WC kleedje.



En nu dus weer wat spulletjes:



Naast een zak vol dopjes van de Insuline spuiten kreeg ik een rommelzakje met van alles en nog wat erin.

Ik vind het het leuk om te zien wat een hobby van mij bij anderen los kan maken, en natuurlijk ben ik hartstikke blij met alle nieuwe aanwinsten. Mocht ik het zelf niet nodig hebben, dan kan ik mogelijk iemand anders via mijn webwinkel er weer blij mee maken!

4 opmerkingen:

  1. Ha, dat klinkt herkenbaar! Familieleden die een bakje op het aanrecht hebben staan enzo. Leuk he, dat iedereen zo meespaart?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zó leuk dat niet-minimensen van alles voor je bewaren en je weet maar nooit wat voor bruikbaars er tussen zit!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Lieve Thea, dit berichtje raakte me in mijn hart. Ik had een oom en tante (toen al heel oud en inmiddels overleden) die ik af en toe ophaalde voor een kopje koffie en een boterhammetje tussen-de-middag. Tante Cor bracht geen bloemetje mee, neen, ze gaf me wat geld "om iets te kopen voor je poppenhuis". Ze was zo enthousiast: "een nichtje van mij heeft dit gemaakt... ik ben zo trots!!". De buitenkant heb ik beplakt met in kleine stukjes gesneden flexibele steenstrips. Ik beweerde dat het niet supermooi was gedaan, tenslotte ben ik geen bouwvakker. Mijn oom, die timmerman was, zei toen dat het "vrij verband" was. Ik vond dat zo schattig: het zag er rommelig uit en toch klonk het zo creatief en het was een reuze compliment, toch?? Soms wou ik dat mijn ouders dit nog konden zien...ze zouden trots op me zijn, (hoop ik). Toen ik begon, zo'n 20 jaar geleden, waren ze al overleden, mijn Vader in 1982, mijn Moeder in 1987.
    Ach, dit verhaal zal je niet echt interesseren, maar ik heb soms behoefte dit te vertellen. Snap je dat?
    Groet en liefs,
    Rya Lucas

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Rya wat een prachtig verhaal en ik vind het zeker jammer voor je dat je ouders nooit je hobby hebben mogen meemaken, het is fijn om zo nu en dan iets van je familie over je hobby te horen, een stukje waardering voor al het werk is soms fijn om even te horen. We fijn dat je oom en tante je er nog in hebben kunnen steunen. Mogelijk dat je door hun enthousiasme ook met de hobby verder bent gegaan. Lieve groetjes van Thea

    BeantwoordenVerwijderen