Poppenhuizen & Poezen

Soms vraag ik me af wat hebben die twee toch met elkaar.
Sinds de komst van mijn poppenhuis blijft het een uitdaging om het huis dicht te krijgen, zodat de poezen er niet meer in kunnen. Een uitdaging, je leest het goed! Druk met mijn werk en daarnaast sinds 2010 ook bezig met een webwinkel. Tijd ontbreekt soms om mijn eigen hobbywerkjes te doen, en ja, als ik dan tijd heb dan maak ik liever miniaturen dan dat ik uren met ramen voor mijn neus zit. Mijn huis, de internationale kostschool heeft 42 ramen en 4 deuren, en dan met de ombouw en raamlatjes erbij ben je wel even bezig. Saai werk, behalve het moment dat het raam helemaal af is en in het huis gezet kan worden.
En dan heb je ramen en deuren af..., duwt onze jongste spruit toch gewoon de deur weer open (zucht).

De aanleiding van dit verhaal zijn de gebeurtenissen van deze week? Al langere tijd wil ik de achterwand achter het huis van kleur veranderen. Het is nu rood en ik wil het veranderen in een lichte kleur bruin. Dus het huis moest van de muur af, om erbij te kunnen. Voorfronten van het huis eraf en de onderkast met veel trekken en sjorren naar voren getrokken om de huishoudtrap erachter te kunnen zetten.

En ja,..... Dan begint de "poeze-pret". Teigetje, de oudste, loopt drie rondjes om het huis en ploft wat onrustig neer op zijn kussentje met een oplettend oog wat ik aan het doen ben. Xanna, de boskat, die nu echt te groot is om via een deurtje binnen te komen, ziet zijn kans schoon en springt in de werkkamer van de directrice en gaat er vandoor met een stoel, iets wat ze in haar jonge jaren dagelijks deed met de eetkamerstoelen (ik vond ze overal in huis terug). Ook deze stoel weer veilig uit zijn bek kunnen trekken. En dan onze Ginger, 8 mnd oud en nog een echte puber. Sta ik op de trap, komt er via het bovenste raam aan de achterzijde van het huis opeens een pootje te voorschijn. Was ze effe naar boven geklommen....  en kwam vanuit de hal op de 2e etage even hallo zeggen, maf gezicht. En dan kijk ik via het raampje even naar binnen wat ze aan het doen is, krijg ik een tik op mijn neus....

De voorfronten, die op de grond in een hoekje van de kamer staan te wachten zijn ondertussen ook nog het strijdtoneel geworden van een spel tussen Xanna en Teigetje...

.....Poezen......

Ik ga maar gauw dat behangetje erop gooien, dan is alles hopelijk weer snel bij het oude. En met het Paasweekend voor de boeg misschien weer even tijd om verder te gaan met de ramen en deuren.